نقشه برداران دانشکده سازمان نقشه برداری کشور

امروزه پهپاد های نقشه برداری یا همان UAV ها می توانند بدون استفاده از نقاط کنترل زمینی (GCP) به دقت 3 cm مسطحاتی دست یابند. که این دقت راهگشای بسیاری از پروژه های نقشه برداری است . و این قابلیت تنها با بهره گیری از سیستم های تعیین موقعیت ماهواره ای (GPS) و تیلت سنج های (IMU) امکان پذیر است. که منجر به تعیین موقعیت و وضعیت دقیق سکوی عکسبرداری می شود و در نتیجه به حذف نقاط کنترل زمینی می انجامد لذا هزینه عملیات نیز کاهش می یابد.

در بخش تعیین موقعیت ماهواره ای از گیرنده های چند فرکانسه استفاده می شود .

یکی از روش ها تعیین موقعیت آنی یا (Real Time Kinematic (RTK است که همان طور از نام آن مشهود است در لحظه به مختصات دقیق گیرنده دست میابد . اما این روش مستلزم سخت افزار های جهت انتقال تصحیحات اتمسفری به پرنده و دریافت آن توسط Rover است مثل انواع رادیو مودم ها و سیستم های GSM و ...

PPK VS RTK

در اینجا با مقایسه دو روش PPK و RTK به مزایای PPK نسبت به RTK پی می بریم :

در روش RTK علاوه بر نیاز به یک ایستگاه ثابت بر روی زمین , نیاز است این ایستگاه بر روی یک نقطه کنترل با مختصات معلوم قرار داشته باشد و همان طور که گفته شد باید به یک فرستنده تصحیحات نیز مجهز باشد. مشکل زمانی نمایان می شود که باید این ایستگاه ثابت در کل مدت زمان عکسبرداری هوایی مستقر باشد. این مسئله به نوبه خود دارای چند طیف است یکی از طیف ها به اندازه منطقه عکسبرداری و قدرت ارسال کننده های تصحیحات بستگی دارد. شما فرض کنید قصد دارید نقشه هوایی یک منطقه با ابعاد 100 در 100 کیلومتر را تهیه نمایید . از طرفی قدرت رادیو مودم ایستگاه GPS شما به عنوان مثال 35 وات است با احتساب هر وات یک کیلومتر سیستم شما قادر است اطلاعات مربوط به تصحیحات را به فاصله حدودا 35 کیلومتری ارسال کند. این بدان معناست که اگر ایستگاه ثابت را در بهترین شرایط و در وسط منطقه قرار دهیم باز پرنده در حین عملیات در حاشیه های منطقه عکسبرداری ارتباطش با ایستگاه ثابت قطع می گردد که برای جبران این محدودیت باید از ایستگاه ثابت در چندین قطعه جدا از هم استفاده شود و به نوعی منطقه عکسبرداری را از قطعه قطعه نموده و عملیات را انجام داد.

اما در روش PPK با چنین محدودیت هایی رو به رو نخواهیم بود زیرا در این روش تصحیحات بعد از مرحله عسبرداری بر روی مختصات ها اعمال می گردد.
البته در روش PPK نیز به یک ایستگاه ثابت در روی زمین نیاز است اما فقط یک ایستگاه کفایت می کند و به عنوان مثال با مشکل اندازه منطقه عکسبرداری و قدرت ارسال کننده های تصحیحات مواجه نمی شویم. همچنین در روش PPK با ادغام داده های رفتی و برگشتی در حین عکس برداری می توان به یک میانگین معتبر تر دست یافت.

در نهایت می توان گفت امروزه هدف اصلی در تصویر برداری با UAV ها کاهش نقاط کنترل زمینی است که این امر می تواند با تکنیک های مختلف تعیین موقعیت خود سکو بدست آید و کمپانی های سازنده سعی می کنند تا راهکار های سریع تر و بهینه تری جهت حصول به این هدف اتخاذ کنند.

منبع : www.geomatncc.lxb.ir

نشر مطلب با ذکر منبع بلامانع می باشد

 لطفا بر روی آیکن گوگل پلاس (g+1) کلیک نمایید و  ما را در گوگل محبوب کنید .

:: برچسب‌ها: